Cedar Gallery


Home  |  Cedar info  |   Nieuws   |  Lezingen |  Contact | Engels

 

Kunstenaars

Architectuur

Boeken

Fotografie

Letters

Schilderijen

Bomen

Religie

Thema's

China

Japan

Rusland

 

 

                                                                                                                                                                      

                                                                                                                                                                             


2008 ©PAM PHOTOS

kunst en cultuur

een impressie  -  schilderkunst (alg.)  -  yang shaobin  -  ai weiwei  - 

 

Chinese schilderkunst

Algemeen

De geschiedenis van de Chinese schilderkunst gaat terug tot zo'n 1500 jaar v. Chr. In de oude Chinese literatuur worden de namen van afzonderlijke schilders genoemd. Een Chinees schilder werkt heel anders dan zijn Westerse collega. De Chinese schilder voegt zich in de traditie van een bepaalde school, en vindt pas op latere leeftijd een eigen stijl. Een belangrijk onderwerp in de Chinese schilderkunst vanaf de T'angdynastie (618-905) is de landschapschildering. In de Westerse schilderkunst kennen we ook landschapschilderkunst, toch ziet de Chinese er anders uit en heeft deze ook een andere betekenis. Een Chinese schilder "portretteert" meestal geen landschap. Hem gaat het vooral om sfeer en stemming. Bij het kijken naar de landschappen van deze schilders ervaart de beschouwer eigen, persoonlijke gevoelens. Zo'n landschap kan bijvoorbeeld bestaan uit een niet-realistisch geschilderde bomengroep of een hoogoprijzende rotsformatie. Deze schilderingen hebben ook geen vaste plaats aan een wand. Ze worden gemaakt op rollen papier of zijde en in een foedraal bewaard. Ze worden te voorschijn gehaald als men ze wil bekijken.
Een ander onderscheid met Westerse schilderkunst is het materiaal waarmee wordt gewerkt en de consequenties van het gebruik van dit materiaal.  In China schildert men op papier of zijde. Dit is materiaal waarop je geen correcties kunt aanbrengen. Temeer ook, omdat de schilder vooral met Oost-Indische inkt werkt. Dit betekent, dat in China op een andere manier gewerkt wordt dan in het westen. De schilder moet als het ware het schilderij eerst in zijn geest schilderen en het - pas wanneer het schilderij in de geest voltooid is - een tastbare vorm geven met zijn inktpenseel. Enkel op deze wijze kunnen de contouren in een keer op de juiste wijze tot stand komen. Zij zijn niet alleen het gevolg van een nauwkeurige observatie, maar ook van een geestelijke voorbereiding. De Chinese landschapschilderingen zijn o.a. beelden om over te mediteren. Daarom wordt er slechts spaarzaam gebruik gemaakt van kleur.

-wordt vervolgd-

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *   T O P  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
 

Hedendaagse Chinese kunst

   moderne kunst

 

     

 

   

 


©PAM PHOTOS

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *   T O P  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 


Ai Weiwei  Beijing China 1957

Grapes 2010

Houten krukken (uit de Qing Dynastie, 1644-1911)


©PAM PHOTOS


Grapes

Grapes, aangekocht door het Groninger Museum, vertegenwoordigt een belangrijk deel van het oeuvre van Ai Weiwei, namelijk dat waarin hij werkt met antieke meubels.

Ai Weiweis waardering voor Chinees antiek begon in 1993, toen hij na een verblijf van twaalf jaar in New York weer terugkeerde naar zijn geboorteland. Hij verbaasde zich erover hoe gemakkelijk zijn landgenoten hun oude spullen weggooien. Op rommelmarkten kwam hij veel bijzondere oudheden tegen waar niemand meer belang aan hechtte. Vanaf dat moment begon hij elementen uit de Chinese cultuur op een creatieve, fantasievolle en provocerende manier tot nieuwe kunstwerken te transformeren. Zo liet hij sierlijke antieke tafels verzagen en op vernuftige wijze weer zo in elkaar zetten dat het leek of ze een eigen leven gingen leiden. Sommige tafels staan bijvoorbeeld met twee poten op de grond en met twee tegen de muur, alsof ze naar boven proberen te lopen.

Behalve kostbaar ogend antiek gebruikt Ai Weiwei ook traditionele Chinese meubels die eeuwenlang door mensen uit de lagere klassen werden gebruikt, zoals de krukjes die in Grapes zijn verwerkt. De krukjes zijn allemaal van hetzelfde type, maar elk heeft ook zijn eigen ‘verhaal’. Zonder dat er een spijker aan te pas is gekomen, zijn ze met dezelfde traditionele technieken aan elkaar verbonden als waarmee de krukjes ooit werden gemaakt. In die zin staat dit werk ook symbool voor de dynamiek van het moderne China: steeds meer individuen proberen los te komen van de van bovenaf opgelegde ‘harmonie’, maar hun bewegingsruimte is nog steeds heel beperkt.


©PAM PHOTOS

Dadaïsme

Hoewel Ai in zijn werk in eerste instantie reflecteert op de Chinese cultuur, doet hij dat met technieken en strategieën die hij aan de Westerse moderne kunst heeft ontleend. In de jaren dat hij in New York woonde (1981-1993) heeft Ai tal van invloeden op dit gebied ondergaan. Tot de belangrijkste hiervan horen het werk van Marcel Duchamp, maar ook van conceptuele kunst, minimal art en pop art. In alle gevallen gaat het om stromingen waarbij kunst niet zozeer een expressie is van het innerlijk van de kunstenaar, maar waarbij de context waarin kunst gemaakt en gepresenteerd wordt van essentieel belang is. Kunst die bestaande verhoudingen en opvattingen over kunst en maatschappij soms letterlijk op zijn kop zet. Naast tal van meer of minder specifieke betekenissen die men in Grapes zou kunnen lezen, is er ook een aardige parallel te trekken met één van de vroegste readymades van Marcel Duchamp. Deze plaatste in 1913 een fietswiel op een krukje. Ai plaatst een wervelende cirkel van krukjes bovenop één krukje, in een speels, dadaïstisch gebaar.

Bron: Groninger Museum

 

 

Hangende Man in Porselein 2011

Ai Weiwei’s eerste solotentoonstelling in New York in 1988 bevatte een portret dat hij van Marcel Duchamp had gemaakt, een metalen kledinghanger gebogen tot het profiel van de Frans-Amerikaanse kunstenaar die, samen met Andy Warhol, een van Ai’s grootste voorbeelden is.
Duchamp (1887-1968) is vooral bekend geworden door zijn ‘readymades’- alledaagse voorwerpen die hij tot kunstwerk verklaarde. In Hangende Man in Porselein grijpt Ai terug op dat oudere werk. Hij voegt er een dimensie aan toe door het portret nu in porselein uit te voeren, een materiaal dat met verfijning en kwetsbaarheid wordt geassocieerd. Het is echter ook het materiaal dat gebruikt werd voor Duchamp’s beroemdste readymade, een onder een andere naam (R. Mutt) gesigneerd urinoir dat hij in 1917 instuurde voor de fameuze Armory tentoonstelling.


©PAM PHOTOS

 

5000 kg Sunflower Seeds 2010

Beschilderd porselein, twee aparte werken van elk 5000 kg


©PAM PHOTOS

Sunflower Seeds bestaat uit miljoenen kleine beeldjes, ogenschijnlijk identiek, maar stuk voor stuk met de hand gevormd en beschilderd. Dit zijn twee kleinere versies van het werk waarmee Ai, toen hij het  in 2010 voor het eerst toonde in Tate Modern, beroemd werd bij het grote publiek. De zonnepitten hebben meerdere betekenissen voor het Chinese volk. Ze dienen niet alleen als voedsel, maar hadden tijdens de culturele revolutie ook een symbolische lading. Nadat Mao Zedong zich de zon als persoonlijk symbool had toegeëigend, werd het Chinese volk vergeleken met zonnebloemen, die vol bewondering opkeken naar de grote roerganger. De duizenden zaden, die op de tentoonstelling versmelten tot een grijs tapijt, zijn echter van porselein. Dat gegeven roept nog een beeld op: dat van 1600 arbeiders in Jingdezhen, de porseleinhoofdstad van China, die een jaar lang elk van de miljoenen vormpjes van roomwit porselein in hun hand hebben genomen en er met een paar grijze penseellijntjes zonnebloempitten van hebben gemaakt.


©PAM PHOTOS

 


Tree #2 2011
hout/wood

Rocks 2009-2010
porselein/porcelain


©PAM PHOTOS

Deze porseleinen en houten sculpturen werden vervaardigd met gebruikmaking van oude ambachtelijke technieken. De keramische stenen komen uit Jingdezhen, het centrum van de porselein productie in China. De twee bomen zijn opgebouwd uit stukken van verschillende dode exemplaren, afkomstig uit het bergachtige gebied in het zuiden van het land. Net als bij Ai Weiwei’s andere houten beelden zijn de onderdelen aan elkaar bevestigd volgens een klassieke Chinese werkwijze.
De combinatie van natuurlijke en vervaardigde elementen levert een installatie op die herinneringen optoept aan een traditionele Chinese tuin, een plek om te mediteren. Tegelijkertijd word je misschien door een gevoel van enig ongemak bekropen.

 
©PAM PHOTOS
 

Forever (Voor altijd) 2003

42 fietsen

Het ligt voor de hand dit werk op te vatten als een commentaar op de snel veranderende Chinese samenleving, waarin de fiets als algemeen vervoermiddel snel terrein verliest. Elk van de 42 fietsen van het merk Forever, waarmee het werk is opgebouwd, draagt bij aan de stabiliteit van het geheel en verwijst daarmee naar het krachtige weefsel van de Chinese samenleving. Forever oogt eerst wat onoverzichtelijk maar heeft ook een vrolijke, ietwat frivole uitstraling. Je zou er een voorbode in kunnen zien van het ontwerp voor het ‘Vogelnest’, het Olympisch stadion in Beijing, dat mede door Ai ontworpen werd.

 

Tentoonstelling Ai Weiwei in De Pont, Tilburg, 2012
©PAM PHOTOS

Meer Ai Weiwei: http://www.cedargallery.nl/engother_artists.htm

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *   T O P  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Yang Shaobin

Yang Shaobin is in 1963 geboren in Tangshan, in de provincie Hebei. Hij studeerde aan het Hebei Light Industry Institute in Shijiazhuang en woont en werkt in Beijing.
Hij heeft deelgenomen aan diverse groepstentoonstellingen. Niet alleen in China, maar bijvoorbeeld ook aan
de reizende tentoonstelling China!’ in Bonn, Wenen, Kopenhagen, Berlijn en Warschau. (1996) ,
Xianfeng! Beeldhouwkunst van de Chinese avant-garde in Scheveningen (2005) en
Tekens aan de Wand – Chinees nieuw realisme en avant-garde in de jaren tachtig en negentig in Groningen (2008).


©PAM PHOTOS



In de 90-er jaren was Yang Shaobin een van China’s meest representatieve schilders van eigentijdse kunst. Hij maakte deel uit van de beweging van het Cynisch Realisme en eveneens van de beweging Political Pop. De belangrijkste onderwerpen van zijn werk waren Chinese soldaten, politici en helden van de Culturele Revolutie, als symbolen van politiek en macht.


©PAM PHOTOS



Vanaf 1997 veranderde het onderwerp van zijn werk in geweld. Hij gebruikte de kleur donkerrood om boosheid en onderdrukking weer te geven. Dit onderwerp breidde zich uit, het veranderde van geweld op individueel niveau naar internationale oorlogen, terrorisme enz.


©PAM PHOTOS


Vanaf 2006 heeft hij veel werk gemaakt met de kolenmijnen en mijnwerkers als onderwerp. Sinds 2004 werkte hij met zijn team in de dorpen waar de mijnwerkers wonen en werken. In 2006 leverde dit de tentoonstelling ‘800 Meters Under’ op, de foto’s die u hier ziet zijn echter van de tentoonstelling ‘X – Blind Spot’, Long March Space Beijing (2008). Een uitgebreide Engelstalige beschrijving van deze tentoonstelling treft u aan via de volgende link: http://www.cedargallery.nl/engchina_art_and_culture.htm , uiteraard bij ‘Yang Shaobin’.


©PAM PHOTOS



De werken  van ‘800 Meters Under’ waren vaak donker en verschilden sterk van het idealiserend portret van arbeiders, zoals de communistische partij het ooit voorschreef. Bij Yang Shaobin gaat het om mensen van vlees en bloed. De mijnwerkers werken onder onveilige omstandigheden en worden slecht betaald. Dat stelt Yang Shaobin in zijn werk aan de orde.


©PAM PHOTOS

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *   T O P  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Meer Chinese kunst(enaars): http://www.cedargallery.nl/engchina_art_and_culture.htm
 

 

 




We nodigen u uit om onze site nog fascinerender te maken. Heeft u materiaal (tekst of foto's) over China, stuur het dan alstublieft op naar:

cedars@live.nl

 

 

< vorige